پیشتر هم برخی رسانه ها تاکید کرده بودند که رویکرد متناقض ترامپ در برابر مردم ایران مثل “جلوگیری از ورود ایرانی ها به خاک آمریکا” از یک سو و “ادعای حمایت از معترضان ایرانی” از سوی دیگر نتیجه ای جز نفرت بیشتر مردم ایران از وی به دنبال نخواهد داشت.

در ابتدای یادداشت این رسانه روسی می خوانیم: جمهوری اسلامی ایران به احتمال قوی حتی از آنچه در ۲۸ دسامبر ۲۰۱۷ بود نیز قوی تر شده است. در آن تاریخ رسانه های بین المللی اعلام کردند که اعتراضات سراسر ایران را فراگرفته است. کاخ سفید، وزارت خارجه آمریکا و رسانه های آمریکایی همگی به تکاپو افتاده، این اعتراضات را جشن گرفتند و تصویری شیطانی از حکومت ایران ارائه دادند.

همه اینها طی چند روز تمام شد و علیرغم نشست اضطراری شورای امنیت سازمان ملل، کاملا روشن شد که هیچ “بهار ایرانی” در کار نبوده است.

برخلاف انقلاب هایی که در لیبی و سوریه شکل گرفت، تلاش واشنگتن برای تحریک ناآرامی ها در ایران نتوانست این کشور را متزلزل سازد.

به نوشته ژورنال نئو، اعتراضات اولیه، ماهیت اقتصادی داشت اما با وارد عمل شدن ائتلاف عجیب و قریب مورد حمایت واشنگتن متشکل از سلطنت طلب ها، مجاهدین خلق و …، اعتراضات اولیه فورا به فراموشی سپرده شد.

این اقلیت های منزوی ضد حکومت که از حمایت بسیار ناچیزی در میان مردم ایران برخوردارند موجب خشونت بار شدن اعتراضات شدند. آن ها ایستگاه های پلیس را به آتش کشیدند و شدیدا خواستار حمایت آمریکایی ها بودند. روشن بود که مردم ایران به تلاش های مخرب آنان نخواهند پیوست.

براساس این گزارش، رسانه های آمریکایی طبق استانداردها و چارچوب “انقلاب رنگی”، ناآرامی های ایران را “اعتراضات فعالان حقوق بشری” معرفی می کردند بدون اینکه به علت واقعی اعتراض مردم و اهداف اعلام شده آنان توجهی داشته باشند.

اما جمهوری اسلامی واکنشی راهبردی و درخشان درقبال این ناآرامی ها داشت. از سویی رئیس جمهور، اعتراض را حق مردم اعلام کرد و بین اعتراض و خشونت فرق قائل شد و از سوی دیگر تظاهرات وسیع در حمایت از جمهوری اسلامی برگزار شد.

ژورنال نئو نوشت: جای تعجب نبود که تصاویر این تظاهرات که در حمایت از حکومت برگزار می شد در رسانه های غربی به اشتباه به جای اعتراضات ضدحکومتی منتشر شد.

ترامپ در واکنش به اعترضات ایران، توئیت کردن را شروع کرد و جمهوری اسلامی را به اموری چون “هدر دادن اموال ملی برای تقویت تروریسم در خارج از کشور” متهم ساخت که تکرار همان لفاظی های وی در سخنرانی سازمان ملل بود.

معلوم بود که این سخنان برای جلب توجه ملی گرایان و حامیان پادشاهی سقوط کرده ایران ایراد شده … گرچه حتی ملی گرایان واقعی هم چندان توجهی به استدلال های ترامپ نکردند.

همه می دانند که ایران در تلاش برای ایجاد ثبات در منطقه به ویژه کشورهای عراق، سوریه و لبنان است و نقش مهمی در مبارزه با تروریست های داعش داشته است.

اما عربستان سعودی، اسرائیل و آمریکا دستور کار دیگری در خاورمیانه دارند و برای حمایت از ناآرامی ها و تغییر حکومت هایی که مورد علاقه آنان نیستند تلاش می کنند. نتیجه چنین سیاستی، تقویت تروریسم و تشدید بحران مهاجرت بوده است.

ایران پیشتر با مشکل گسترده تروریسم و قاچاقچیان مواد مخدر در مرز با افغانستان روبرو بوده و حمایت نظامی این کشور از نیروهای سوریه و عراق، برای همه کسانی که می خواهند در این کشور زندگی بهتری داشته باشند، با هر عقیده و طرز تفکری، داری یک منطق معقول و قابل پذیرش است.

در ادامه این یادداشت می خوانیم: واقعیت این است که ترامپ برخلاف اوباما به شدت در ایران مورد تنفر می باشد. بسیاری از ایرانی ها، اوباما را به علت رفتار معقول و آشنایی وی با اسلام تحسین می کردند.

حمایت پر سر و صدای ترامپ از اعتراضات در ایران در نهایت نتوانست کمکی به معترضان بکند و آرزوی آمریکایی ها برای تکرار اعتراضات ۲۰۰۹ راه به جایی نبرد.

۱۱۱