، مهدی فضائلی کارشناس مسائل سیاسی در یادداشتی به بررسی مسئله ظلم پذیری یا ظلم ستیزی با نگاهی به سیره اباعبدالله الحسین علیه السلام پرداخته است.

متن یادداشت فضائلی به شرح ذیل است:

نگاه به زندگی ائمه اطهار علیهم السلام از جمله حضرت ابا عبدالله، می تواند یک نگاه صرفا تاریخی باشد یا نگاه صرفا ملکوتی و یا نگاهی الهام بخش برای الگو برداری که البته هم ملاحظات تاریخی را مد نظر دارد و هم ابعاد معنوی و ملکوتی را.

نگاه از نوع سوم به زندگی ائمه اطهار، پیشوایان و رهبران حقیقی انسان ها را از دل تاریخ یا اعلا درجات عرش و ملکوت، روبروی ما قرار می دهد و مسیر حیات طیبه و حرکت به سمت کمال و انسان کامل را در مقابل ما می گشاید تا به جای صحبت از انسان های دست نیافتنی که روزی در تاریخ آمده اند و تمام شده اند همین امروز به آنها تاسی و ما نیز حرکت کنیم!

نگاه از نوع سوم این حقیقت را به ما یادآور می شود که زندگی پیامبران الهی و ائمه اطهار علیهم السلام سراسر مبارزه با باطل و تلاش مجاهدانه به‌منظور فراهم کردن بستری برای سعادت انسان ها بوده است.

البته این مبارزه و تلاش همیشه یک نوع و یک شکل نبوده است اما همگی بهترین و موثرترین حالت مبارزه و تلاش در زمان خود بوده است.

مبارزه این رهبران الهی که آمیخته با مصلحت حقیقی بوده است گاهی در قالب صلح نمایان می شده،گاهی در مبارزه تشکیلاتی و مخفی برای براندازی حکومت ظلم،گاهی در برانگیختن دیگران به جهاد و حمایت از آنان و گاهی چون نهضت عاشورا قیام آشکار مسلحانه و حماسی!
با چنین نگاهی همه آنان مجاهد فی سبیل الله بوده اند لذا مضمون “أَشْهَدُ أَنَّکَ جَاهَدْتَ فِی اللهِ حَقَ جِهَادِه»؛ «شهادت می‌دهم که تو آن‌گونه که شایسته است؛ در راه خدا جهاد کردی» تقریبا در زیارت نامه همه آنها به نوعی تکرار شده است.

توجه و تاکید به این بعد مهم و در واقع متن اصلی زندگی ائمه اطهار پیروان آنها را از خمودی و سستی دور می کند و به جای ظلم پذیری،ظلم ستیزی را نشان و هویت اصلی زندگی آنان قرار می دهد.

همین تفاوت اساسی دو جریان غالب را حتی در میان متدینین بوجود آورده است؛ جریانی سازشکار و اهل مدارا با ظلم و ظالم و جریانی مبارز و اهل مقاومت در برابر مستکبران و ظالمان که البته ممکن است در شرایط خاصی نه از روی سازش و مدارا بلکه برای صیانت از مسیر مبارزه چهره دیگری از مبارزه یعنی تقیه و صلح را هم بکار بگیرد!

فهم این مهم، حضرت آیت الله خامنه ای را در سال ۱۳۵۱ شمسی موفق به خلق مفهوم پر معنای انسان ۲۵۰ ساله می کند!

ایشان در این باره می فرمایند: ما این یازده امام را یک انسان فرض می کنیم-یک انسان ۲۵۰ ساله-برای خاطر اینکه خودشان فرموده اند که همه ما در حکم انسان داریم.گاهی فرموده‌اند که آنچه از ما شنیدید  میتوانید به امام دیگری نسبت دهید.”

ایشان در ادامه همین بحث،”تشریح،تفسیر و تدوین مکتب” و “زمام جامعه را در دست گرفتن و جامعه را در همان خط سیر پیامبر، پیش بردن” دو وظیفه ائمه اطهار علیهم السلام پس از پیامبر(ص)ذکر می کنند.

و سپس در ادامه به این نکته مهم تصریح می کنند که :” ائمه ما از آغاز تاریخ امامت تا روزگار شهادت امام عسکری در این مدت تقریبا” ۲۵۰ سال،زندگی شان مبارزه و جهاد است.”

محرم و ایام عزاداری سرور و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام، فرصت مغتنمی است برای فهم و گسترش این حقیقت و اینکه بهترین شکل امروز مبارزه کدام است!