پس از پایان جنگ جهانی دوم بطور کلی ۱۷ بخش از سرویس اطلاعات خارجی انگلستان (MI) در وزارت جنگ وجود داشت. امروز تنها سه سازمان هستند که سرویس اطلاعاتی انگلستان را تشکیل می دهند. در ادامه جزئیاتی را درباره آنها می خوانیم. این جزئیات توسط روزنامه انگلیسی تلگراف منتشر شده است و نباید انتظار داشت به ماهیت واقعی و پشت پرده اعمال زشت و غیرانسانی این دستگاه های جاسوسی اشاره ای کند.

MI5
سرویس اطلاعات نظامی ۵ (MI5) همان آژانس اطلاعات امنیت ملی می باشد که مسئول مقابله با تهدیدهای سازماندهی شده و مخفی علیه انگلستان است. فعالیت محوری این سرویس مبارزه با تروریسم هم در سطح بین المللی (بعنوان مثال القائده) و هم کشوری (بعنوان مثال IRA) است. سرویس MI5 توسط رئیس کل ژنرال جاناتان اوانس رهبری می شود و پایگاه آن در «تامس هاوس» شهر لندن استقرار دارد

MI5 کار خود را بعنوان دفتر خدمات اطلاعاتی درسال ۱۹۰۹ شروع کرد و توسط سر ورنون کل Vernon Kell تأسیس شد تا با عملیات جاسوسی امپراطوری آلمان در جنگ جهانی اول مقابله کند. درسال ۱۹۱۴ این دفتر خدماتی در خلال جنگ جذب وزارت جنگ شد و درسال ۱۹۱۶ تبدیل به بخش پنج سرویس اطلاعات نظامی (MI5) گردید. بیش ترین تمرکز این سرویس در مدت بین دو جنگ جهانی بر روی تهدیدهای جاسوسی بود که از جانب راستی ها (فاشیسم) و چپی ها (کمونیسم) می رسید. در طی جنگ جهانی دوم MI5 با موفقیت توانست عناصر دشمن را شناسایی کند، اطلاعات غلط به خورد دشمن دهد و از همه مهمتر به فرود هم پیمانان خویش در نرماندی درسال ۴۱۹۴ کمک کند. جنگ سرد دوران پرمشغله ای برای این سرویس بود چنانچه آنها باید عوامل اطلاعاتی دوجانبه) جاسوسانی که به سازمان جاسوسی دشمن نفوذ می کنند) را شناسایی می کردند بویژه «پنج باشکوه»، گروهی از فارغ التحصیلان کمبریج که پست های حساسی را در دولت به دست گرفتند. هارولد کیم فیلبی نام آشناترین آنهاست. پس از افتادن پرده آهنین (پرده ای که اروپا را پس از جنگ جهانی دوم به دو قسمت تقسیم کرد) نگرانی اصلی MI5 ایرلند شمالی و تروریسم بین المللی بوده است.

MI6
MI6 که بطور رسمی بعنوان سرویس اطلاعاتی مخفی شناخته شده است. در سطح جهانی فعالیت می کند و در جهت سیاست ها و اهداف دولت بریتانیا مسئول جمع آوری اطلاعات مخفی خارجی می باشد. این سرویس معمولا با مواردی چون ناآرامی های منطقه ای، تروریسم، منع گسترش سلاح های کشتارجمعی و موادمخدر غیرقانونی سروکار داردM16. واقع در منطقه ای در لندن بنام «وکسهال کراس» می باشد و توسط جان ساورز رهبری می شود. جان ساورز سفیر سابق سازمان ملل و مشاور تونی بلر بود. رئیس M16 با عنوان زCس شناخته می شود که برگرفته از اولین رئیس خود «منسفیلد کامینگز» است
بدلیل حساسیت ذاتی امور مربوطه به این سرویس M16 از همان ابتدا در هاله ای از ابهام وجود داشته و تنها به لطف برخی خیال پردازی ها، خصوصا با وجود کاراکتر سینمایی معروف جیمز باند، اطلاعات اندکی راجع به این سرویس اطلاعاتی در دست است. البته درسال ۹۲۰۰ وزیر امور خارجه برای مشخص کردن صد سالگی این سرویس اجازه انتشار کتابی را در زمینه جزئیات M16 تا سال۱۹۴۹ داد. شروع کار این سرویس بعنوان بخش خارجی در دفتر خدمات محرمانه دولت بود که توسط اولین رئیس خویش منسفیلد کانینگز هدایت می شد و وظیفه آن ایجاد شبکه ارتباطی پشت خطوط آلمان در بلژیک بود. اگرچه این شبکه ها توسط نازی که اکثریت اروپا را در جنگ جهانی دوم اشغال کرده بودند تخریب شد اما این سرویس در جمع آوری اطلاعات از جنبش های مقاومت در سرتاسر قاره بسیار کارآمد بود M16. همچنین برکار کدشکن ها درمحله (BLetchley Park) انگلستان نظارت می کرد و در همین جا بود که ماشین رمزگزاری و رمزگشایی انیگما شکسته شد. در طی جنگ سرد این سرویس خود را برای گرفتن اطلاعات محرمانه ازشوروی و هم پیمانانش آماده کرد.

مرکز فرماندهی اطلاعات دولتی (GHCQ)
مسئولیت این مرز تهیه اطلاعات و محافظت از اطلاعات مربوط به سیاست انگلستان می باشد. کار اصلی آن فال گوش ایستادن و گوش کردن به تمام ارتباطات موجود در سرتاسر دنیا است اما اطلاعات بسیار اندکی از چگونگی انجام این عملیات وجود دارد و احتمالا منفی ترین سرویس اطلاعات درمیان آژانس ها است. رئیس «GHCQ ایان لبان» است. او به وزیر خارجه امور کشورهای مشترک المنافع و خارجی گزارش می دهد. مراکز اصلی این سازمان در چلتنهام و گلوکسترشایر مستقر است که البته پایگاههای کوچکتری نیز در کرنول و یورکشایر وجود دارد
مرکز این سازمان در طی دو جنگ جهانی در BLetchley Park بود و در آنجا با انواع مختلف ماشین های کدنویسی سروکار داشت که انیگما از آنها بود. شاید شکستن همین ماشین کدنویسی بود که از فروپاشی مقاومت بریتانیا بدلیل گرسنگی جلوگیری کرد. در آن زمان قایق های آلمانی موسوم به U بخش اعظم کارون دریایی آتلانتیک را نابود کرده بودند و عرضه غذا درسال ۱۹۴۲ تا حدود شش هفته متوقف شده بود. یکی دیگر از موفقیت های دوران جنگ این سازمان طراحی، نصب و راه اندازی اولین کامپیوتر الکترونیک جهان موسوم به COLOSSUS بود. بیشترین توجه GCHQ پس از جنگ بر روی مجموع سیستم های انتقال و دریافت اطلاعات شوروی بود، از تلگراف و کد مرس گرفته تا ماهواره های ارتباطی.
امروزه با ظهور اینترنتGCHQ سعی دارد ایمیل ها، تالارهای گفتگوی اینترنتی و تماس های تلفن های همراه را کنترل کند.

http://www.bashgah.net/fa/content/print_version/50730 (Fri May 6 01:46:39 2016)