اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمد لله ربّ العالمین و صلّی الله علی جمیع الأنبیاء و المرسلین سیّما خاتمهم و أفضلهم محمد و أهل بیته الأطیبین الأنجبین سیّما بقیّه الله فی العالمین بهم نتولّی و من أعدائهم نتبرّءُ الی الله!
الحمد لله الذی جعلنا من المتمسّکین بولایه امیرالمؤمنین علی‌بن‌ابی‌طالب و الأئمه الطاهرین مِن وُلْدِه(علیهم آلاف التحیّه و الثناء).
مقدم شما بزرگواران حوزوی و دانشگاهی, برادران و خواهران ارجمند را گرامی می‌داریم و این عید اکبر الهی را به پیشگاه ولیّ عصر(ارواحنا فداه) و عموم علاقه‌مندان قرآ‌ن و عترت و به شما برادران و خواهران بزرگوار تهنیت عرض می‌کنیم و امیدواریم بهترین عیدی که نصیب ما می‌شود ولایت این خاندان عصمت و طهارت باشد چون شما مستحضرید اگر کسی به این خاندان ارتباط پیدا کرد بهترین دعا نصیبش می‌شود زیرا هیچ کسی از وجود مبارک پیامبر به ذات اقدس الهی نزدیک‌تر نیست و دعای هیچ کسی هم به اندازه دعای پیامبر مستجاب نیست و آن ذات مقدس دعا کرد در آ‌ن صحنه غدیر به خدای سبحان عرض کرد «اللهمّ وال من والاه» این دعا ممکن نیست استجابت نشود الی یوم القیامه این دعا حضور دارد و مستجاب می‌شود اگر وجود مبارک پیامبر از ذات اقدس الهی بخواهد که خدایا تو موالی اولیای علی‌بن‌ابی‌طالب و شیعیانش باش این دعا یقیناً مستجاب است و اگر کسی خدا ولیّ او بود این نه در تیرگی است و نه در تاریکی; نه در تیرگی جهل است نه در تاریکی جهالت; نه مشکل علمی دارد نه مشکل عملی; قهراً نه بیراهه می‌رود نه راه کسی را می‌بندد اگر دعای پیامبر مستجاب نباشد دعای چه کسی مستجاب است؟! درست است ما به یکدیگر می‌گوییم التماس دعا داریم, خودمان دعا می‌کنیم اما دعای پیامبر برای ما قوی‌تر از دعای خود ماست برای خود ما, او دستورش حیات‌بخش است در ذیل این آیه سوره مبارکه «انفال» که ﴿اسْتَجِیبُوا لِلّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاکُمْ لِمَا یُحْیِیکُمْ﴾[۱] یعنی وقتی پیامبر شما را خواند دعوت کرد استجابت کنید زیرا دعوت آن حضرت عامل حیات شماست آمده است که وجود مبارک رسول گرامی یکی از صحابه را صدا زد که بیا او پاسخ نداد بعد عذرخواهی کرد گفت یا رسول الله من مشغول نماز بودم, فرمود مگر این آیه قرآن را نخواندی که خدا فرمود اگر پیامبر شما را دعوت کرد دعوت پیامبر حیات‌بخش است استجابت کنید[۲] یعنی باید نماز را قطع می‌کردی و می‌آمدی. برخی‌ها که درک این مطالب برایشان آسان نیست گفتند آ‌ن نماز, نماز مستحب بود که حضرت فرمود می‌خواستی قطع کنی خب نماز مستحب را انسان برای انجام کارهای عادی هم می‌تواند قطع کند آنکه حضرت فرمود می‌خواستی نماز را قطع کنی نماز واجب بود وگرنه اگر برادر مؤمنی از کسی کاری خواست او مشغول نماز مستحب بود خب می‌تواند نماز را قطع بکند کارش را انجام بدهد دوباره برگردد در جریان طواف هم همین‌طور بود ابان که از اصحاب و شاگردان وجود مبارک امام صادق(سلام الله علیه) بود با آن حضرت مشغول طواف بود یکی از برادران ایمانی از همان کنار مسجدالحرام به ابان اشاره کرد که من با شما کاری دارم حضرت فهمید او دارد اشاره می‌کند به ابان فرمود که این فرد به تو اشاره می‌کند عرض کرد بله فرمود او کیست عرض کرد از شیعیان شماست, فرمود برو کارش را انجام بده و بیا, عرض کرد دارم طواف می‌کنم, فرمود طواف را بعداً می‌توانی انجام بدهی این طواف را قطع بکن برو کار برادر مؤمن را انجام بده و بیا[۳], خب طواف مستحب, نماز مستحب اینها را که برای انجام کارهای برادران عادی می‌شود قطع کرد اینکه حضرت فرمود چرا قطع نکردی آن نماز واجب است خب این پیامبر که ﴿اسْتَجِیبُوا لِلّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاکُمْ لِمَا یُحْیِیکُمْ﴾ دعوت او, فرمان او حیات‌بخش است این بعد از اینکه از جامعه عربِ آن روز حاجیان و معتمران آن روز در صحنه غدیر اقرار گرفته است فرمود: «ألست اولیٰ بکم منکم بانفسکم» گفتند «بلی» فرمود: «فمَن کنتُ مولاه فهذا علیّ مولاه» در پایان عرض کرد «اللهمّ وال من والاه» و اگر کسی خدای ناکرده با این خاندان رابطه‌ای نداشت هیچ راهی برای نجات او نیست چون در ادامه عرض کرد خدایا «عاد من عاداه»[۴] خب شما با فرهنگ قرآن آشنایید در قرآن کریم خدای سبحان دشمن چه گروهی است دشمن مسلمان که نیست دشمن چه کسی است؟ اگر حضرت عرض کرد «عاد من عاداه» کسی از مسیر اهل بیت فاصله گرفت این هیچ راهی برای نجاتش نیست. غرض آن است که بهترین دعا شامل حال کسانی می‌شود که به این خاندان اعتقاد امامت و ولایت دارند و این عزیزانی که این ایام چه در این محفل چه در محافل دیگر معمّم شدند به لباس پرافتخار روحانیت اینها باید خدا را شاکر باشند که الآن جزء عائله این خاندان شدند درست است همه شیعیان جزء عائله اینها هستند تحت عیلوله اینها هستند زیرا وجود مبارک پیامبر(علیه و علی آله آلاف التحیّه والثناء) به حضرت امیر(سلام الله علیهما) فرمود: «أنا و علیّ أبوا هذه الامّه»[۵] امت اسلامی تحت عیلوله این بزرگوارها هستند اما کسانی که این لباس روحانیت را در برکردند شاگردان این خاندان شدند بیانات این خاندان را می‌فهمند و باور می‌کنند و متخلّق می‌شوند و عمل می‌کنند و منتشر می‌کنند اینها به منزله فرزندان این خاندان‌اند «أنا و علیّ أبوا هذه الامّه» این عزیزانی که به این لباس ملبّس شدند دیگر حالا شناسنامه گرفتند, هر کسی بالأخره شناسنامه‌ای دارد این شناسنامه او را پدر و مادر برای او گرفتند ولی وقتی بالغ شد, عاقل شد باید برای خودش شناسنامه بگیرد اگر سِمتی را انتخاب کرد که خاندان عصمت و طهارت او را به عنوان فرزندی می‌پذیرند این یک شناسنامه جداست «أنا و علیّ أبوا هذه الامّه» اگر کسی واقعاً فرزند علی‌بن‌ابی‌طالب شد خب مادر گرامی‌اش چه کسی خواهد بود او دیگر نوری می‌شود در جامعه, در همه موارد شما عنایت کردید دین مردم به وسیله همین علما محفوظ است وقتی به وسیله علما دین مردم محفوظ شد حسینیه و مسجد فعال شد وقتی حسینیه و مسجد به رهبری روحانیت و علما و مراجع مخصوصاً امام(رضوان الله علیه) وقتی به صحنه آمدند می‌شود انقلاب اسلامی وگرنه در هر فرصت و زمان و زمینی که به ایران حمله کردند ایران تسلیم شد چه در جنگ جهانی اول چه در جنگ جهانی دوم چه در کودتای ننگین ۲۸ مرداد اما وقتی مسجد و حسینیه و مراجع به رهبری امام وارد صحنه شدند بیگانگان هر چه کردند که این نظام را به زانو در بیاورند نتوانستند تنها قدرتی که در یک کشور هست قدرت دینی است و دین هم از مسجد و حسینیه است و حسینیه و مسجد را هم شما روحانیون دارید اداره می‌کنید مردم که کلینی را نمی‌شناسند, مردم که صدوق را نمی‌شناسند از این جامعه سؤال بکنید من لا یحضره الفقیه چیست چه کسی نوشته می‌گوید من چه می‌دانم, من امام جماعت و جمعه محله و شهر خودم را می‌شناسم از آنها سؤال کنید کافی چیست اصول کافی چیست فروع کافی چیست تهذیب چیست استبصار چیست می‌گوید من اینها را نمی‌دانم من عالمان شهر خودم را می‌شناسم و حرفم را از اینها گرفتم. بنابراین دین مردم, اعتقاد مردم, اخلاق مردم به وسیله شما آقایان است کم کاری نیست و شما به قدرت غیر محدود بالعرض وابسته هستید که آنها به قدرت لایزال بالذّات متناهی هستند این مضمون نورانی را هم امیرالمؤمنین امام اول ما فرمود هم وجود مبارک حضرت حجّت امام آخرمان فرمود, در نهج‌البلاغه, حضرت فرمود: «فَإِنَّا صَنَائِعُ رَبِّنَا وَ النَّاسُ بَعْدُ صَنَائِعُ لَنَا»[۶] یعنی ما در مکتب هیچ کس درس نخواندیم از هیچ کتابی هم استفاده نکردیم ما مصنوعات پروردگاریم دیگران در کارگاه‌ها باید درس بخوانند ما در بارگاه درس خواندیم «فَإِنَّا صَنَائِعُ رَبِّنَا» ما مصنوع پروردگاریم تنها وجود مبارک پیغمبر(علیه و علی آله آلاف التحیّه والثناء) نیست که نگار مکتب نرفته[۷] باشد همه این چهارده بزرگوار این‌چنین‌اند البته یکی پس از دیگری امامان ما به برکت وحی و نبوّت پیامبر بهره‌ها بردند ولی از مکتب بشری کسی استفاده نکرد فرمود: «فَإِنَّا صَنَائِعُ رَبِّنَا وَ النَّاسُ بَعْدُ صَنَائِعُ لَنَا» این در سخنان نورانی حضرت امیر(سلام الله علیه) است که برای دربار اموی نوشت آنها رفتند دهن‌کجی بکنند حضرت فرمود ما دست‌پرورده خدا هستیم دیگران در کنار سفره ما نشستند «فَإِنَّا صَنَائِعُ رَبِّنَا وَ النَّاسُ بَعْدُ صَنَائِعُ لَنَا» همین مضمون نورانی در یکی از توقیعات مبارک وجود مبارک امام زمان(عجّل الله تعالی فرجه الشریف) هست فرمود: «نحن صَنَائِعُ رَبِّنَا وَ الخلق بَعْدُ صنائعنا»[۸] این ذوات قدسی که مصنوع خدای سبحان هستند خدای سبحان همه جهان را مسخَّرِ آنها کرد ولی همه جهان مسخَّرِ ما نشده آیات تسخیر در قرآن کریم کم نیست فرمود زمین را و آنچه در زمین است برای شما مسخّر کردیم ﴿سَخَّرَ لَکُم مَّا فِی الْأَرْضِ﴾[۹] آسمان و آنچه در آسمان است برای شما مسخّر کردیم ﴿سَخَّرَ لَکُم مَا فِی السَّماوَاتِ﴾[۱۰] ما را ترغیب کردند که همه اجزا و جزئیات زمین را ارزیابی کنیم پژوهش کنیم علوم زمینی را فراهم کنیم علوم سپهری را فراهم کنیم ستاره‌شناس باشیم همه اینها را فرمود من برای شما مسخّر کردم همه اینها بیرون از ذات ماست آنچه در حیطه ذات ماست را هم برای ما مسخّر کرده اعضا و جوارح ما را مسخّر کرده که ما از این اعضا و جوارح بهره‌های صحیح ببریم همین امیرالمؤمنین(سلام الله علیه) که سالروز عید امامت و ولایت اوست به ما آموخت که شما سعی کنید کریمانه زندگی کنید، لئامت, پَستی, تنگ‌نظری در شما نباشد انسانی که کریمانه زندگی می‌کند دعاهای او هم کریمانه است یکی از دعاهای امیرالمؤمنین در نهج‌البلاغه این است که عرض کرد خدایا من بنده تو هستم محتاج تو هستم همه این اعضا و جوارح را دادی شاکریم, همه اعضا و جوارح را می‌گیری تسلیم هستیم اما من می‌خواهم کریمانه زندگی کنم و کریمانه بمیرم اعضا و جوارح را دادی باید بگیری ما هم تسلیم می‌کنیم اما «اللَّهُمَّ اجْعَلْ نَفْسِی أَوَّلَ کَرِیمَهٍ تَنْتَزِعُهَا مِنْ کَرَائِمِی وَ أَوَّلَ وَدِیعَهٍ تَرْتَجِعُهَا مِنْ وَدَائِعِ نِعَمِکَ عِنْدِی»[۱۱] خدایا به ما جان دادی چشم دادی گوش دادی اعضا و جوارح دادی اول چیزی که از ما می‌گیری جان ما باشد نه اینکه اول دست و پا را بگیری چشم را بگیری بعد جان را بگیری حتی من محتاج حسن و حسین(سلام الله علیهما) هم نباشم این می‌شود کرامت, خب چه فرزندی بالاتر از حسن و حسین اما عرض کرد خدایا! من چشمم را تا زنده‌ام نگیر دست و پایم را نگیر که من محتاج بچه‌ها نشوم من می‌خواهم کریمانه زندگی کنم و کریمانه بمیرم این می‌شود دعای کریم. همین دعای کریمانه امیرالمؤمنین(سلام الله علیه) در دعای «عرفه» وجود مبارک حسین‌بن‌علی آمده در آنجا وجود مبارک سیدالشهداء عرض کرد خدایا این چشم و گوشِ مرا وارث من قرار بده «واجعل سمعی و بصری الوارثین منّی»[۱۲] این چشم و گوش را وارث من قرار بده یعنی من اول بمیرم بعد چشم و گوش, نه اینکه اول چشم و گوش بمیرند بعد من که من نابینا زندگی کنم یا دست‌بسته زندگی کنم یا فلج بشوم یا کَر بشوم این‌طور نباشد آنها وارث من باشند نه من وارث آنها, آن‌که زودتر می‌میرد مورِّث است آن که دیرتر می‌میرد وارث است عرض کرد «واجعل سمعی و بصری الوارثین منّی» آنها را بعد از من بمیران نه مرا بعد از آنها, اول چشم مرا بگیری, گوش مرا بگیری من فلج بشوم, فلج‌گونه زندگی کنم این‌طور نباشد این دعای کریم است که انسان محتاج احدی نباشد اینها مصنوع خدا هستند همه ما و این عزیزانی که امروز به این لباس پرافتخار نائل آمدند شاگرد چنین رهبرانی هستیم گذشته از آن علوم، اینها بر همه آنچه در جهان است مسخّرند برای ما تسخیر بیرونی آیات فراوانی دارد که روشن است تسخیر درونی دو, سه بخش است اعضا و جوارح تسخیر ماست اینها اعضا و جوارح غیر ادراکی هستند اعضا و جوارح ادراکی که بخش بعدی هستند یعنی چشم و گوش در اختیار ماست هر جا را خواستیم می‌بینیم و می‌شنویم منتها باید صحیح و حلال و طیّب و طاهر باشد اینها تابع ما هستند. در درون اعضا و جوارحی هستند نیروهای ادراکی و تحریکی هستند که گاهی در اختیار ما هستند گاهی متأسفانه ما را تسخیر می‌کنند مثل وهم  و خیال ما, کنترل کردن خاطرات کار آسانی نیست کنترل کردن وهم کار آسانی نیست البته اگر کسی چشم و گوش را کنترل کند و غذاهای حلال و طیّب و طاهر مصرف بکند واهمه و خیال هم در تحت تسخیر اوست بالأخره اگر کسی موفق شد می‌تواند در نظام بیرون تسخیر الهی را ادراک کند و مطابق آن کار کند در نظام درون هر سه بخش را یعنی دست و پا را (یک) چشم و گوش را که مجاری ادراک هستند (دو) و وهم و خیال را که باز مجاری ادراک درونی هستند (سه) رام کند اما حقایقی که در عالم هست, فرشتگانی که در عالم هستند, علوم عقلی که در عالم هستند آنها دیگر مسخَّر ما نیستند آن را ذات اقدس الهی مسخّر اهل بیت عصمت و طهارت یعنی انسان کامل کرد که آنها بر حقایق عقلی عالم, بر ملکوت عالم, بر فرشتگان عالم هم سلطه تسخیری دارند خب اگر موجودی چنین قدرتی دارد او شده امام ما و اَمام ما, ما را به عنوان فرزندی قبول کرد چه بهتر از اینکه ما این فرزندی را قدر بدانیم و به صدر نشانیم که امیدواریم همه ما بهترین عیدی که دریافت می‌کنیم پذیرش ولایت این ذوات قدسی باشد و مورد عنایت و مهر و صفا و وفای این خاندان باشیم.
من مجدداً مقدم همه شما برادران و خواهران و عزیزان حوزوی و دانشگاهی را گرامی می‌دارم و دعا می‌کنیم عزیزانی که به لباس پرافتخار روحانیت نائل شدند مشمول لطف ممتاز اهل بیت عصمت و طهارت باشند!
پروردگارا امر فرج ولیّ‌ات را تسریع بفرما! نظام ما, رهبر ما, مراجع ما, ملت و مملکت ما را در سایه ولیّ‌ات حفظ بفرما! آنچه خیر و صلاح و فلاح این مملکت است نصیب این ملت بزرگوار بفرما! روح مطهر امام راحل و شهدای انقلاب و جنگ را در سایه رحمت بی‌انتهایت با انبیا و اولیا محشور بفرما! بیداری اسلامی را به بهترین وجه به مقصد نهایی برسان! دشمنان اسلام مخصوصاً استکبار و صهیونیسم را مخذول و منکوب بفرما! نظام اسلامی را تا ظهور صاحب اصلی‌اش از هر خطری محافظت بفرما! مشکلات دولت و ملت چه در بخش مسکن چه در بخش اقتصاد چه در بخش ازدواج جوان‌ها (همه) را در سایه لطف ولیّ‌ات حل بفرما! فرزندان ما را تا روز قیامت از بهترین شیعیان اهل بیت(علیهم السلام) قرار بده!
«غفر الله لنا و لکم و السلام علیکم و رحمه الله و برکاته»

[۱]  . سورهٴ انفال، آیهٴ ۲۴٫
[۲]  . فقه القرآن، ج ۱، ص ۱۲۱٫
[۳]  . الکافی، ج ۲، ص ۱۷۱ و ۱۷۲٫
[۴]  . الارشاد (شیخ مفید)، ج ۱، ص ۱۷۶٫
[۵]  . علل الشرائع، ج ۱، ص ۱۲۷٫
[۶]  . نهج‌البلاغه، نامه ۲۸٫
[۷]  . ر . ک: دیوان حافظ، غزل ۱۶۷؛ «نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت      به غمزه مسئله آموز صد مدرس شد».
[۸]  . الغیبه (شیخ طوسی)، ص ۲۸۵٫
[۹]  . سورهٴ حج، آیهٴ ۶۵٫
[۱۰]  . سورهٴ لقمان، آیهٴ ۲۰؛ سورهٴ جاثیه، آیهٴ ۱۳٫
[۱۱]  . نهج‌البلاغه، خطبهٴ ۲۱۵٫
[۱۲]  . اقبال الاعمال، ص ۳۴۲٫

۲/۸/۱۳۹۲