لوموند نوشت:  عباس کیارستمی، کارگردان بزرگ سینمای ایران، در چهارم ژوئیه پس از سکته مغزی در پاریس درگذشت. از آن زمان تا کنون در ایران علل مرگ وی همچنان مورد بحث است.

 موضوع بحث این است که آیا این قصور پزشکی قبل از انتقال تنها ایرانی برنده نخل طلایی به فرانسه روی داده است؟ یا همانگونه که مقامات ایران تأکید می کنند، خانواده اش با اعزام عباس کیارستمی به فرانسه مرتکب اشتباه شدند؟ اگر قصور پزشکی وجود داشته باشد، آیا پزشکان خطاکار به دادگاه احضار و مجازات می شوند؟ در حال حاضر این سوال ها در بین سوال های بسیار دیگر در شبکه های اجتماعی و مطبوعات در ایران مطرح شده است.

رویدادهایی که خانواده کیارستمی بازگو می کنند با آنچه که مقامات می گویند، بسیار متفاوت است. از مسئولان وزارت بهداشت تا مقامات وزارت فرهنگ تأیید می کنند که عباس کیارستمی به سرطان روده بزرگ مبتلا شده بود و نخستین عمل جراحی به منظور پایان دادن به پیشرفت سرطان انجام شد.

احمد و بهمن، دو پسر کارگردان، این موضوع را به شدت تکذیب می کنند و می گویند که عباس کیارستمی به طور داوطلبانه و بدون اجبار پزشکی در خصوص نخستین جراحی تصمیم گرفته بود.

به نظر آنها نخستین جراحی برای برداشتن «پولیپ روده بزرگ» انجام شده بود و به هیچ وجه موضوع سرطان مطرح نبود.

عوارضی مانند خونریزی داخلی و عفونت (عفونت خون) پس از نخستین جراحی پدید آمده بود که منجر به سه عمل جراحی دیگر شد. به گفته

خانواده اش، عباس کیارستمی به طور کامل از درمان خود ناامید شده بود و پزشکان از ارائه توضیحاتی درباره وضعیت وی خودداری می کردند.

دوستان صمیمی کارگردان نیز همچنان جزئیاتی را درباره «غفلت» گروه پزشکی بیمارستان جم تهران که کارگردان در آن جراحی شده بود، مطرح

می کنند. آنها به ویژه می گویند که جراح وی منتظر نشد تا وی بهبودی اش را به دست آورد و در تعطیلات سال نو ایران بین بیستم مارس و سوم آوریل به خارج از کشور سفر کرد. عوارض پس از نخستین جراحی از آن جا شروع شد.

بستگان عباس کیارستمی نیز می گویند نخستین بار در نیمه آوریل حسن قاضی زاده، وزیر بهداشت، از وی عیادت کرد. بنا بر این وزیر شخصاً به بالین کارگردان رفته بود و گروه جدیدی را منصوب کرد تا بر ادامه درمان مناسب نظارت کنند.

وزیر پس از این ملاقات، در مصاحبه ای با خبرگزاری ها از شرایط بد کارگردان گفته بود. یک دلیل دیگر این بود که به گفته بستگان عباس کیارستمی درمان ناکافی و بی اثر تا آن زمان ادامه یافت.

کارگردان پس از بستری شدن طولانی، در اواخر آوریل بیمارستان را ترک کرد و چند روز بعد این بار برای عفونت خون به بیمارستان بازگشت. سپس عباس کیارستمی تصمیم گرفت درمان خود را در فرانسه ادامه دهد.

دو پسر متوفی چندین بار درمان های نامناسب پزشکی و «آسیب های جبران ناپذیری» را که بخش زیادی از آن ناشی از اشتباهات برخی از این پزشکان است، محکوم کردند. در حال حاضر آنها قصد خود مبنی بر شکایت از این پزشکان خاطی را اعلام کرده ا ند.

مرگ عباس کیارستمی بسیار فراتر از ماجرای ساده پزشکی است. از آن زمان تا کنون بسیاری از ایرانی ها تجربیات پزشکی خود را بازگو و «غفلت» پزشکان ایرانی و «مصونیتی» را که آنها از آن سود می برند، محکوم می کنند. عده ای دیگر از این واقعیت که پول بزرگ ترین ارزش در روابط بین پزشک و بیمار در ایران است، ابراز تأسف می کنند، زیرا بسیاری از پزشکان سهامداران بیمارستان هایی هستند که در آن کار می کنند.

پزشکان در برابر روایت این ماجراها به ویژه در شبکه های اجتماعی، بی تفاوت نماندند. بنا بر این جواد حاج میراسماعیل، رئیس علوم پزشکی تهران، در نامه ای خطاب به بهمن کیارستمی به برخی از هنرمندان که بی اساس به جامعه پزشکی حمله کردند، اعتراض کرد. او نوشت: «اگر آقای کیارستمی در ایران مانده بود، فوت نمی کرد. اما شما تصمیم دیگری گرفتید. بنا بر این عواقب آن را بپذیرید و از متهم کردن دیگران دست بردارید.»

مقامات دولتی وعده دادند تحقیق دقیقی را درباره این ماجرا و تعقیب مجرمان انجام دهند. نخستین جلسه آن با حضور بهمن کیارستمی، مسئولان سازمان نظام پزشکی و نماینده وزارت بهداشت برگزار شد. جلسات دیگری نیز برنامه ریزی شده است.