یکی از کسانی که در دوران جنگ تحمیلی نقش عمده ای در ممانعت دولت از حمایت همه جانبه از جبهه ها را بازی می کرد، مهندس بهزاد نبوی (وزیر صنایع سنگین و در اصل مغز منفصل میرحسین موسوی) بود.

بهزاد نبوی به روایت خودش، فرزند پدر و مادری لاییک و غیر مقید به احکام شرع با گرایشات روشنفکرمآبانه غربی می باشد. پس از پیروزی انقلاب، پدرش به فرانسه مهاجرت کرد و هزینه مالی برای ضد انقلاب جمع می کرد.

خانواده بهزاد نبوی نیز با مجامعی چون تشکیلات فراماسونری باشگاه لاینز در سبزوار، حزب رستاخیز در زمان شاه و بنیاد فرح ارتباط داشتند.

بهزاد نبوی فعالیت خود را از سال ۳۹ در جبهه ملی و پس از مدتی کار گروهی و مسلحانه را آغاز کرد. در اواخر سال ۴۹ نیز توانست با مجاهدین خلق و بعدها با چریک های فدایی ارتباط برقرار کند.

بهزاد نبوی با پیروی از مصطفی شعاعیان که افکار ماتریالیستی (کمونیستی) و ضد انقلاب داشت، گروهی به نام جبهه دموکراتیک خلق را تشکیل داد. وی بدلیل مبارزات مسلحانه مارکسیستی در دوران شاه زندانی شد و در این دوران، مرجع تقلید وی سران منافقین بودند.

مصطفی شعاعیان

بهزاد نبوی، نظام پهلوی را دست نشانده انگلیس و آمریکا را در این میان بی گناه و حتی مخالف پهلوی می دانست! لذا در سال ۸۰ خواهان برقراری رابطه با دولت آمریکا می شود و از شعارهای ضد آمریکایی مردم مسلمان ایران با عنوان «شعارهای پوچ و بی محتوا» یاد می کند. وی همچنین اعتقادی به شعار «مرگ بر آمریکا» ندارد.

فعالیت های نبوی به گونه ای است که رضا پهلوی (سرکرده سلطنت طلبان) وی را در خط مقدم جبهه مبارزه با جمهوری اسلامی می داند.

رضا پهلوی

انگشت اتهام بسوی بهزاد نبوی

در ۸ شهریور ۱۳۶۰ در جلسه شورای امنیت کشور، محمدعلی رجایی (رئیس جمهور) و محمدجواد باهنر (نخست وزیر) در اثر انفجار بمب جاسازی شده در یک کیف دستی توسط مسعود کشمیری (دبیر شورای امنیت کشور) به شهادت رسیدند. کشمیری پس از گذاشتن کیف، از اتاق خارج شد و گریخت. بهزاد نبوی که قرار بود در این جلسه شرکت داشته باشد، آن روز حضور نیافت.

کشمیری قبل از انقلاب مدیر عامل یک شرکت انگلیسی بوده و رفت و آمدهای مشکوکی به جزایر خلیج فارس داشته است. کشمیری ابتدای انقلاب از طرف حلیمی (رئیس دفتر مهندس بازرگان) در اداره دوم ارتش مشغول به کار می شود و سپس به اداره دوم نیروی هوایی می رود. سپس کشمیری توسط بهزاد نبوی و خسرو قنبری به عنوان منشی و دبیر جلسه شورای امنیت کشور معرفی شد.

مسعود کشمیری

قبل از انقلاب ساواک نسبت به ارتباط کشمیری با عوامل سازمان سیا مشکوک شده بود. چند سال بعد یک مجله آمریکایی طی مقاله ای اعتراف کرد که انفجار حزب جمهوری اسلامی و دفتر نخست وزیری با هماهنگی سازمان سیا بوده است.

حدود یک هفته پس از انفجار دفتر نخست وزیری، نورالدین کیانوری و محمدعلی عمویی (سران حزب توده) نزد آقای هاشمی رفته و از ارتباط انفجار دفتر نخست وزیری با بهزاد نبوی و عوامل سازمان سیا خبر می دهند. حزب توده اطلاعات خود را از طریق سرویس اطلاعاتی کا.گ.ب (سازمان جاسوسی شوروی) بدست می آورد. اما آقای هاشمی به بهانه شایعه پردازی و تهمت زنی علیه بهزاد نبوی، اطلاعات آنها را جعلی و دروغین خواند. این در حالی است که حزب توده قبلاً نیز اطلاعات موثق و صحیحی به ما می دادند. بعنوان مثال آماده شدن عراق برای حمله به ایران را به اطلاع دفتر بنی صدر رساندند. همچنین ملاقات شاپور بختیار با صدام حسین را به اطلاع مقامات جمهوری اسلامی رسانده بودند.

نورالدین کیانوری (از سران حزب توده)

محمدعلی عمویی (از سران حزب توده)

آقای هاشمی در یک خطای آشکار اطلاعاتی و حفاظتی، متن خبر دریافت شده از سرویس اطلاعاتی شوروی را به دست خود بهزاد نبوی می دهد. آقای هاشمی رفسنجانی توجه نمی کند که در صورت صحت خبر مذکور، با این اقدام خود، در واقع سازمان سیا را هشیار می کند تا در صدد جبران این ضربه اطلاعاتی برآید. در واقع این کار، یکی از بزرگترین خطاهای اطلاعاتی آقای هاشمی می باشد که در نتیجه آن، ضربات جبران ناپذیری بر کشور وارد شده است.

از سوی دیگر شاید یکی از تعجب برانگیزترین نکات پرونده انفجار دفتر نخست وزیری، ارجاع آن به دادگستری به جای دادسرای انقلاب باشد. از آنجا که این پرونده کاملاً امنیتی و ضد انقلابی بود، باید در دادسرای انقلاب موشکافانه بررسی می شد. اما گویا بهزاد نبوی در جلسه ای توانست برخی مسئولان قضایی را متقاعد کند که پرونده به دادگستری برود و در آنجا به کمک گروهی که بهزاد نبوی تشکیل داده بود، بررسی شود! یعنی پرونده ای که متهم اصلی آن خود بهزاد نبوی بوده است، زیر نظر خود وی مورد بررسی قرار گرفت!

بهزاد نبوی مدتی در یک شرکت آمریکایی بنام بریچ کار می کرده. این شرکت در واقع یک شرکت پوششی جاسوسی بوده که روی پست های الکترونیک و شنودهای الکتریکی از شرق به غرب ایران، علیه روسیه کار می کرده است. یکی از ریشه های بحث سیا و بهزاد نبوی، در ارتباط با بریچ می باشد.

محمدمحسن سازگارا که وظیفه مسلط ساختن دولت موقت بر نهادهای انقلاب را داشت؛ توانست در جایگاه معاون سیاسی-اجتماعی بهزاد نبوی، در دولت شهید رجایی قرار بگیرد. نکته جالب آن است که بعد از انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی، سازگارا از شهادت رجایی در آینده خبر داشته است که این خود نشان از ارتباط وی با سازمان سیا می باشد.

سازگارا در دورانی که بهزاد نبوی در کابینه میرحسین موسوی وزیر صنایع سنگین بود نیز معاون نبوی بود و نقش رابط میان گروهک آمریکایی نهضت آزادی و جناح موسوم به چپ را بر عهده داشت. وی بعد از آشوب خرداد ۷۸ در کوی دانشگاه، به اتهام اقدام علیه امنیت ملی بازداشت، اما با حمایت برخی نمایندگان مجلس ششم، از زندان آزاد می شود. وی پس از آزادی از زندان، از کشور خارج گردید و به آمریکا رفت و در آنجا پناهنده شد. سازگارا سپس به عنوان مدیر مرکز تحقیقات ایران معاصر در واشنگتن منصوب شد که بطور مستقیم تحت نظارت سازمان سیا اداره می شود. وی از آن پس تحت حمایت سازمان سیا، مشغول فعالیت علیه جمهوری اسلامی ایران است.

محمدمحسن سازگارا

دادستان انقلاب تهران (شهید لاجوردی) دوستان بهزاد نبوی را به خاطر انفجار دفتر نخست وزیری بازداشت کرده بود. بهزاد نبوی که از پیگیری ماجرا توسط دادستانی انقلاب اسلامی تهران و در نتیجه فاش کردن اطلاعات توسط افراد بازداشتی نگران بود، نزد آقای هاشمی رفت و این نگرانی را با او در میان گذاشت. در ادامه این ماجراها، آقای هاشمی در یک موضع گیری کاملاً قابل تأمل، وزیر اطلاعات (آقای ری شهری) را از پیگری پرونده انفجار نخست وزیری نهی می کند.

شهید لاجوردی

محمد ری شهری

امام خمینی به خیانت بهزاد نبوی پی برده بودند، اما برای اثبات آن دلایل قانونی نداشتند. لذا این موضوع را به طور رسمی مطرح نکردند.

در سال ۶۶ عملیاتی علیه آمریکایی ها در خلیج فارس انجام شد که حین عملیات، نیروهای ایرانی متوجه شدند عملیات لو رفته است، لذا عملیات ناکام ماند. با وجود شخصی چون بهزاد نبوی در کابینه موسوی که حامی منافع آمریکاست، به راحتی می توان فهمید که عملیات طراحی شده علیه آمریکایی ها از کجا لو رفته است.

در سال ۶۸ دو سفر طی ماه های تیر و مرداد به شوروی با مسئولیت آقای هاشمی انجام می شود. در این سفر به دلیل نامشخصی و با هماهنگی آقای هاشمی، قرار می شود که بهزاد نبوی (وزیر صنایع سنگین) به جای محمدجواد ایروانی (وزیر امور اقتصاد و دارایی) حضور داشته باشد! در سفر اول آقای نبوی از امضای تفاهم نامه تسلیحاتی با شوروی خودداری می کند. اما به دلیل فشارها، هنگام بازگشت در فرودگاه مجبور به امضای تفاهم نامه می شود. در سفر دوم که جهت خرید و تحویل سلاح ها انجام شد، آقای نبوی به بهانه گران بودن قیمت سلاح ها، از خرید آنها خودداری کرد. آقای هاشمی متوجه نیست که نبوی با خط دهی آمریکایی ها، از خرید سلاح از شوروی خودداری کرده و در واقع می خواسته سیستم تسلیحاتی ایران همچنان وابسته به آمریکا و غرب بماند. بهزاد نبوی با این عمل انتقام خود از شوروی مبنی بر فاش کردن ارتباط وی با سازمان سیا در سال ۶۰ را گرفت.

نبوی و سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی

سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی، تشکیلاتی بود که از ائتلاف هفت گروه در ابتدای سال ۱۳۵۸ بوجود آمد. در بهار ۵۸ بنا به درخواست اعضای سازمان از امام خمینی، ایشان آیت الله مطهری و آیت الله راستی کاشانی را به عنوان نماینده خود و جهت رفع اختلافات معرفی نمودند.

شهادت آیت الله مطهری در سال ۵۸ و شروع جنگ تحمیلی در سال ۵۹، باعث اختلاف در میان اعضای سازمان شد و آنان به سه گروه تقسیم شدند. گروه اول موافق نظرات نماینده امام بودند مانند «محمدباقر ذوالقدر» و «حسین فدایی»؛ گروه دوم مخالف نماینده امام بودند و دستورالعمل های حزبی را بر احکام فقهی ارجح می دانستند مانند «بهزاد نبوی»، «محسن آرمین»، «سعید حجاریان»، «محمد سلامتی»، «مصطفی تاج زاده» و «هاشم آغاجری»؛ گروه سوم نیز ممتنع بودند مانند «مرتضی الویری» و … بالاخره امام در پاییز ۶۵ دستور انحلال سازمان را صادر کردند.

سازمان به گونه ای عمل می کرد که مواردی چون «نفوذ مایه های نهضت آزادی و تفکرات روشنفکری»، «ایجاد اختلاف در خط امام»، «ترجیح مصالح سازمانی بر مصالح حکومتی» و «جمع آوری اطلاعات سرّی ارگان های مختلف نظام» از پیامدهای آن بود. در واقع بهزاد نبوی که از گردانندگان اصلی این جمع بوده، از سازمان مجاهدین انقلاب عنوان مرکزی برای جمع آوری اخبار و اطلاعات محرمانه نظام و سپس انتقال آنها به بیگانگان استفاده می کرد.

در سال ۶۰ نیز بهزاد نبوی به داشتن مواضع ضدیت با ولایت معروف بوده است، ولی متأسفانه این مطلب نیز باعث هشیاری آقای رفسنجانی نمی شود. در این راستا، چند سال بعد بهزاد نبوی به مخالفت با حکم امام خمینی در مورد ارتداد سلمان رشدی در سال ۶۷ می پردازد.

بهزاد نبوی و آیت الله منتظری

بهزاد نبوی در مهر سال ۷۰ بار دیگر سازمان مجاهدین انقلاب را به همراه گروه دوم سازمان؛ یعنی مخالفان نماینده امام راه اندازی کرد. به اعتراف افراد نزدیک به سازمان مجاهدین انقلاب، تقریباً تمامی مواضع اعتقادی، سیاسی و اقدامات عملیاتی سازمان مجاهدین دوم، متأثر از دیدگاه های بهزاد نبوی است و اوست که خط اصلی سازمان را ارائه می کند.

بهزاد نبوی و بیانیه الجزایر

در پاییز سال ۱۳۵۹ (۱۹۸۱ میلادی) با میانجی گری دولت الجزایر برای حل مسئله گروگان های سفارت آمریکا، هیئت های دو کشور ایران و آمریکا در الجزایر به مذاکره پرداختند. سرپرستی هیئت ایرانی با بهزاد نبوی بود. سرانجام پس از حدود دو ماه مذاکره، موافقت نامه ای میان دو کشور به امضاء رسید که به بیانیه الجزایر معروف شد. به اعتقاد کارشناسان، مفاد این توافق نامه عمدتاً به نفع دولت آمریکا و به ضرر جمهوری اسلامی ایران بود. نتایج این توافق نامه به شرح ذیل است:

ـ آزادی گروگان های آمریکایی از ایران.

ـ چشم پوشی کردن ایران از بسیاری از خواسته های خود، از جمله تسلیم کردن شاه و بازگرداندن اموالش.

ـ صرف نظر کردن ایران از حق مصونیت حاکمیت خود در اجرای احکام دیوان داوری و در نتیجه صدور مجوز استفاده از اموال ایران در هر کشوری.

ـ پس گرفتن ۱۴۰۰ دعوی به ثبت رسیده جمهوری اسلامی ایران علیه اتباع آمریکایی.

ـ پیگیری دعاوی اتباع آمریکایی علیه دولت جمهوری اسلامی ایران در دیوان عمومی و صدور آراء به نفع آنها.

ـ باج گرفتن ضد انقلابیون ایرانی دوتابعیتی یا مهاجر به آمریکا از جمهوری اسلامی ایران و پرداخت صدها میلیون دلار به آنها.

ـ عدم اعتراف و عدم پوزش خواهی آمریکا به ارتکاب جرم علیه ملت ایران.

ـ بازپسگیری کمتر از ۳ میلیارد از ۱۲ میلیارد دلار دارایی های مسدود شده ایران.

ـ تسویه وام های کلان ایران از بانک های آمریکایی با بهره کم و بصورت طولانی مدت. ایران تا آن زمان ملزم به پرداخت اقساط وام ها در سر موعد بود. این در حالی است که ایران تأخیری در پرداخت اقساط سررسید شده نداشته و دولت و بانک های آمریکایی نیز تقاضایی جهت تسویه وام ها نداشتند. ما در آن زمان از آمریکا ۱۰ میلیارد دلار طلب داشتیم که حدود ۴ میلیارد دلار آن دریافت شد و آقای بهزاد نبوی ۵/۳ میلیارد دلار آن را جهت تسویه وام ها به آمریکا پرداخت کرد. این در حالی است که در آن شرایط روز کشور و با توجه به هزینه های جنگ و نیازهای دفاعی، ایران نیاز مبرم به ذخایر ارزی داشت.

ـ عدم درخواست استرداد اموال ایران در آمریکا به ویژه اموال نظامی بلامنازع متعلق به ایران در انبارهای آمریکا. این در حالی است که ما در شرایط جنگ با عراق قرار داشتیم و باید اقلام نظامی و دفاعی خود را دریافت می کردیم.

بهزاد نبوی برخی حقوقدان های مسلمان را که در هیئت ایرانی حضور داشتند و با مفاد این موافقت نامه مخالف بودند، از هیئت ایرانی برکنار کرد و به جای آنان از افرادی که تجربه آنچنانی در این مسائل نداشتند، استفاده کرد تا بیانیه تنظیم شده به نفع آمریکایی ها را تأیید کنند.

بعد از امضای توافق نامه توسط بهزاد نبوی، با بررسی هایی که در مجلس شورای اسلامی صورت گرفت، مشخص شد که آمریکایی ها حاضر به پذیرفتن تمامی شروط ایران بودند، اما بهزاد نبوی تمام مفاد را به نفع آمریکا امضاء کرده بود. پس از آن قرار شد که نتیجه این تحقیق و تفحص را منتشر کنند که آقای رفسنجانی مانع شد.

در واقع بیانیه الجزایر توسط دو نفر از نمایندگاه دولت آمریکا به امضاء رسید که یکی از آنان تابعیت آمریکایی داشت و نفر دیگر (بهزاد نبوی) تابعیت ایرانی!

کارشکنی در کار پشتیبانی از جبهه های جنگ

یکی از عناصر مهم و تأثیرگذار بر میرحسین موسوی و هیئت دولت، در جهت عدم پشتیبانی جدی از جبهه های جنگ، شخص بهزاد نبوی بود. میرحسین موسوی پس از نخست وزیر شدن، به تدریج تمام مخالفان خود را از بدنه دولت حذف کرد و بهزاد نبوی را به عنوان مشاور ارشد و مسئول اداره شرکت ها و صنایع دولتی و بعدها وزیر صنایع سنگین منصوب کرد.

بعضی عوامل دولت از جمله آقای بهزاد نبوی با سپاه و بسیج میانه خوبی نداشتند و امکانات و کمک هایی که به جبهه ها اعزام می شد را در اختیار سپاه قرار نمی دادند. آقای نبوی اعتقادی به توان تولید داخل نداشت و اجازه ساخت اقلام جنگ در کشور را نمی داد. همچنین اقلامی کمی را که در اختیار سپاه می گذاشت، به چند برابر قیمت (بعضاً ۱۰ برابر قیمت) به سپاه می فروخت. اگر سپاه هم جهت تهیه اقلام مورد نیاز از خارج اقدام می کرد، آقای نبوی مانع آنها می شد. در اصل نتیجه جنگ برای آنها اصلاً مهم نبود و تنها موضوع مهم، پایان هرچه سریعتر جنگ به هر قیمت ممکن بود.

هاشمی رفسنجانی یکی از حامیان نبوی

آقای هاشمی حداقل در چهار مورد حساس به کمک بهزاد نبوی شتافت:

۱- ممانعت از انتشار خبر ارتباط وی با آمریکایی ها و عوامل سازمان سیا که توسط حزب توده منتشر شد و آگاه کردن نبوی از این موضوع.

۲- ممانعت از انتشار نتیجه گزارش تحقیق و تفحص مجلس درباره بیانیه الجزایر و خیانت بهزاد نبوی.

۳- نهی کردن وزیر اطلاعات (آقای ری شهری) از پیگیری پرونده نبوی در انفجار نخست وزیری.

۴- ممانعت از حذف نبوی در ماجرای استیضاح مجلس در خرداد ۶۸٫

بهزاد نبوی نیز در برخی برهه های حساس به کمک هاشمی رفسنجانی آمد که در اینجا به ذکر چند مورد از آنها می پردازیم:

۱- انتخابات ریاست جمهوری نهم در سال ۸۴ که بهزاد نبوی، آقای رفسنجانی را آخرین خاکریز خود خوانده و تمام تلاش خود را جهت پیروزی هاشمی رفسنجانی انجام داد. جالب است که در سال ۸۴، بسیاری از گروه ها و سازمان هایی که در پی حذف ولایت فقیه از عرصه سیاسی کشور و تبدیل کردن نظام جمهوری اسلامی به یک جمهوری سکولار بوده و برخی از آنان نیز با دولت های خارجی ارتباط داشتند، از جناب هاشمی رفسنجانی حمایت می کردند!

۲- در انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ نیز که آقای هاشمی همه امکانات خود را برای حمایت از میرحسین موسوی بسیج کرده بود، بهزاد نبوی به همراه همه وابستگان آمریکا در داخل و خارج از کشور و با حمایت های پیدا و پنهان سازمان سیا و سازمان جاسوسی انگلیس و همه گروه های ضد انقلاب و برانداز، در پوشش حمایت از موسوی، طرحی را برای ضربه زدن به نظام جمهوری اسلامی ایران و ساقط کردن رهبری معظم انقلاب، به اجرا گذاشتند که البته در این توطئه خائنانه خود ناکام ماندند.

بهزاد نبوی در سال ۸۸ پیش از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در محفل خصوصی اصحاب توطئه گفت: «ما باید سعی کنیم احمدی نژاد را کاندیدای رهبری معرفی کنیم که اگر شکست خورد، رهبری شکست خورده باشد. ما یک بار این کار را در [انتخابات ریاست جمهوری] خرداد ۱۳۷۶ انجام دادیم که ضربه سنگینی بود به سختی از جا بلند شدند. اکنون باید ضربه نهایی را به رهبری بزنیم.»

بنا بر اظهار محمد هاشمی (برادر آقای هاشمی) بهزاد نبوی در فروردین ۸۹ در جزیره کیش به دیدار آقای هاشمی رفسنجانی می رود و با ایشان ملاقات می کند! که این خود نشان از هماهنگی آقای هاشمی و نبوی حتی بعد از فتنه ۸۸ دارد.

منبع: کتاب راز قطعنامه، صفحه ۱۱۴ إلی ۱۵۰

مطالب مرتبط:

     – دانلود کتاب راز قطعنامه

     – راز قطعنامه (قسمت اول): هاشمی رفسنجانی