طی جنگ جهانی اول، صهیونیستها از انگلیس و امریکا خواستند، پس از پایان جنگ، چنانچه دولت عثمانی، که متحد‌ آلمان بود، شکست بخورد، فلسطین را مملکت یهودیان کنند.  کوشش صهیونیستها مؤثر واقع شد و آنان توانستند، برای اجرای مقاصد خود، نظر لرد بالفور، وزیر خارجه انگلیس، را جلب کنند. در نوامبر ۱۹۱۷، اعلامیه بالفور در مورد تصویب طرح تأسیس «کانون ملی یهود» در سرزمین فلسطین، در کابینه انگلیس، منتشر شد.   امریکا نیز از این طرح پشتیبانی کرد. سرانجام در ۱۹۲۰، متفقین و جامعه ملل، قیمومت فلسطین را رسماً به دولت انگلیس وانهادند و این دولت را موظف کردند، با تأسیس کانون ملی یهود، برای اجرای اعلامیه بالفور اقدام کند.
انگلیس با واگذاری حکومت به فردی یهودی، مهاجرت و انتقال یهودیان را به فلسطین سبب شد. صهیونیسم جهانی تلاش کرد بر جنایتهای گسترده و غیرانسانی خود در سرزمین فلسطین سرپوش گذارد تا ستمی که نظامیان صهیونیستی بر مردم اِعمال می‌کردند از چشم مردم جهان پنهان بماند. اوج فاجعه آنجا بود که اگر فردی فلسطینی در مقابل این همه کشتار و آوارگی، واکنشی نشان می‌داد و سبب زخمی یا کشته شدن سربازان اسرائیلی می‌شد، مسئله را در خبرگزاریها چنان جلوه می‌دادند که شاید بیشتر مردم جهان، یا دست‌کم عده‌ای از آنان، بر اثر این تبلیغات، مردم فلسطین را جنایتکار جنگی و تروریست، و نظامیان صهیونیست را مظلوم می‌پنداشتند.   هنوز هم در محافل فرهنگی، بر اثر تبلیغات گسترده صهیونیسم، برخی بر این باورند که فلسطینیها خودشان، با فروختن زمین به یهودیان، زمینه حضور و ستمکاری آنها را فراهم کرده‌‌اند.
برای روشن شدن این مطلب باید گفت، در سال ۱۹۱۷ پس از شکست دولت عثمانی در جنگ جهانی اول، انگلیس با وضع قوانین جعلی، امکان اشغال زمینها و ساختمانهای فلسطین را برای یهودیان فراهم آورد. افزون بر این،‌ دولت بریتانیا حدود ۷/۵۹ هزار هکتار زمین را رایگان یا به قیمت ارزان به آژانس یهود و شرکتهای صهیونیستی واگذار کرد. ۶۵ هزار هکتار زمین هم، به روال عادی، از دوره حکومت عثمانیان تا ۱۹۱۷ به تملک یهودیان درآمده بود. ۸/۶۷ هزار هکتار را نیز خانواده‌های عرب فلسطینی به یهودیان فروختند. ۸/۶ هزار هکتار زمین نیز به دستور وزیر مختار انگلیس، به زور از فلسطینیان گرفته شد.
بدین ترتیب، در می‌یابیم کسانی که زمینهای خود را فروخته بودند اقلیتی پیش نبودند و ملاحظه می‌شود که کل زمینهای واگذار شده به صهیونیستها در زمان سلطه انگلیس، ۳/۱۹۹ هزار هکتار یا تقریباً ۲ هزار کیلومتر مربع است که در مقایسه با ۲۷ هزار کیلومتر مربع کل مساحت کشور فلسطین، فقط ۷/۷ درصد آن با توافق فلسطینیها، آن هم در ایام اشغال انگلیس و پس از جنگ جهانی اول، به صهیونیستها واگذار شده است.
طی این سالها، سرزمین فلسطین با کشتار و شکنجه و تخریب و توطئه و بدترین فجایع به تصرف صهیونیستها درآمد. کشتار‌ها و جنایات صهیونیستها فهرستی بلند شامل دهها عنوان است. فقط در سال ۱۹۴۸ که صهیونیستها برای اعلام «دولت اسرائیل» قصد آماده‌سازی فضا را داشتند، دهها مورد کشتار و به شهادت رساندن صدها نفر را با نام عملیات افتخار‌آمیز به انجام رساندند؛ از آن جمله در روستای دیر‌یاسین ۲۵۴ نفر را کشتند، و در حیفا حدود ۵۰۰ نفر را مقتول و ۲ هزار نفر را زخمی کردند. دستاورد این کشتار‌های برنامه‌ریزی شده آن بود که در همان سال ۱۹۴۸ ساکنان ۵۳۱ روستا و شهر فلسطین، یعنی جمعاً ۹۰۰ هزار نفر از خانه‌هایشان بیرون رانده شدند. در ادامه این جنایات ۳ هزار نفر در اردوگاههای صبرا و شتیلا با نظارت آریل شارون، در ۱۹۸۲، کشته شدند. کشتار در مسجد‌الاقصی در ۱۹۹۰، حرم ابراهیمی در ۱۹۹۴، قانا در ۱۹۹۶ و سرکوب انتفاضه بزرگ کنونی از نمونه‌های دیگر این جنایات است.
قضیه فلسطین از هنگام ورود استعمار انگلیس در ۱۹۱۷ تا هنگامی که انگلیس آن منطقه را در ۱۹۴۸ به صهیونیستها واگذار کرد لحظه به لحظه حادتر شد، و این مطلب نشان‌دهنده عمق فاجعه است. شمار ساکنان فلسطین در ۱۹۱۷ برابر با۷۰۰ هزار تن بود که ۶۴۴ هزار تن عرب و ۵۶ هزار تن یهودی بودند؛ یعنی شمار یهودیان پیش از ورود استعمار انگلیس به فلسطین کمتر از یک دهم ساکنان منطقه بود. در ۱۹۴۸ شمار ساکنان فلسطین ۰۰۰/۱۱۵/۲ تن بود که ۰۰۰/۳۸۰/۱ تن آنان عرب و ۰۰۰/۷۰۰ تن یهودی بودند، یعنی در سال تشکیل دولت اسرائیل، به رغم بیرون رانده ‌شدن بیشتر مردم فلسطین از سرزمینشان و با وجود ۳۰ سال مهاجرت یهودیان در سایه قیمومت دولت انگلیس، عربها همچنان دو سوم کل ساکنان فلسطین بودند.
پس از ۱۹۴۸، این نسبت کاملاً عوض شد. شمار اقلیت یهودی، که در آغاز کمتر از ۱۰ درصد از ساکنان فلسطین را تشکیل می‌دادند، در سالهای اخیر به بیش از ۲ میلیون تن افزایش یافته که صهیونیسم جهانی آنان را از نواحی گوناگون جهان گردهم آورد و در فلسطین اسکان داد؛ سرزمینی که قبلاً آن را ندیده و در آن زندگی نکرده بودند. این اقلیت یهودی که در ۱۹۱۷ فقط ۵/۲ درصد از زمینهای فلسطین و در ۱۹۴۷ فقط ۶ درصد از آن را در دست داشت، اکنون با اتکا به زور و حمایت انگلیس بیش از چهار پنجم این سرزمین را در اختیار گرفته است.

۱ . حسین الهی، سرگذشت خونبار فلسطین، تهران: مؤسسه مطبوعاتی عطایی، بی‌تا، ص ۴۲ـ۴۶٫
۲ . اکرم زعیتر، سرگذشت فلسطین، ترجمه اکبر هاشمی رفسنجانی، بی‌جا، بی‌تا، ص ۹۶٫
۳ . سید‌محمد شیرازی، دنیا بازیچه یهود، ترجمه سید‌هادی مدرسی، اصفهان: نشر حکمت، ۱۳۷۸، ص ۴۶ـ۴۹٫
۵ . علی جدید بناب، عملکرد صهیونیسم نسبت به جهان اسلام، قم: مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)، ۱۳۸۲، ص ۶۱ـ۸۲٫
۶ . همان.