به گزارش سرویس سیاسی پایگاه ۵۹۸، رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار پرشور هزاران نفر از مردم قم در رابطه با انتخابات مهم پیش رو در بیانات ارزشمند و راهگشای خود از افرادی که ”دلشان دنبال حرف‌های آمریکا و دیگر بیگانگان است“سخن گفتند و آنان را غیر قابل اعتماد خواندند. ایشان فرمودند:”اگر پیشنهاد دهندگانِ لیست‌ها، مؤمن و انقلابی هستند و خط امام را واقعاً قبول دارند می‌توان به لیست آنها درباره‌ی مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان اعتماد کرد اما اگر به انقلاب و دین و استقلال، چندان اهمیتی نمی‌دهند و دلشان دنبال حرف‌های آمریکا و دیگر بیگانگان است، قابل اعتماد نیستند.”

اما چگونه می توان تشخیص داد کدام نامزد انتخابات دارای چنین ویژگی هست؟ قطعا اگر فردی دل در گرو بیگانگان داشته باشد، متقابلا مورد حمایت آنان نیز خواهد بود. حال این حمایت می تواند صریح و شفاف باشد (که البته این امر کمتر اتفاق می افتاد) و یا اینکه حمایت به صورت ضمنی و تلویحی صورت گیرد تا بدون ایجاد حساسیت، اقبال عمومی را به سمت وی متوجه سازد.

نمونه ی هردوی این حمایت ها اعم از صریح یا تلویحی را در مقاطع مختلف زمانی در رابطه با افرادی که با اعمال خود دشمن را به سست شدن پایه های انقلاب امیدوار کرده اند مشاهده کرده ایم. در وقایع تلخی همانند کوی دانشگاه، قتل های زنجیره ای، حوادث سال ۸۸ و …، دشمن گاه صریح از فرد یا افرادی نام برده و حمایت می کرد و گاه با تشکیک در مسائل مختلف، سعی می کرد اذهان عمومی را به سمت مخالفین نظام یا فریب خوردگانی که با ناآگاهی و حماقت خود، ضد نظام اسلامی فعالیت می کردند سوق دهد.

با نزدیک شدن به انتخابات مجلس خبرگان و مجلس شورای اسلامی حمایت غرب به سرکردگی امریکا از برخی جریان ها نمود واضح تری پیدا می کند. امروزه، جستجو درباره انتخابات ایران در رسانه های بین المللی، مخصوصا امریکایی، با کلیدواژه های اصلاحات، جنبش سبز، و اعتدال گرایان بسیار راحت تر شده است!

دیلی میل تمرکز خود را بر نامزدهای اعتدال گرا و اصلاح طلب قرار داده و با ذکر نام افرادی از این طیف و با ذکر سابقه ی آنان در وقایعی نظیر اتفاقات سال ۸۸ سعی کرد رای افرادی را که ممکن است انتقاداتی به نظام اسلامی داشته باشند به سمت آنان متمایل کند.

دیوید ایگناتیوس، تحلیل گر امریکایی نیز در مطلبی دیگر انتخابات پیش رو را نزاع بر سر قدرت بین اعتدال گرایان و افراطی ها!! عنوان کرد و انصراف برخی چهره های اصلاح طلب حامی دولت یازدهم را، در اثر فشار طیف تندرو [یعنی جناح منتقد دولت] دانست و نوشت: ”شنیده ها حاکی است ح.خ. از ادامه مسیر منصرف شده است اما برخی منابع مطلع عنوان کردند هرگونه تلاشی از طرف تندرو ها برای منصرف کردن وی، با شکست مواجه خواهد شد!”

برخی دیگر از مطالبی که به وفور در نشریات و سایت های خبری امریکایی و غربی یافت می شوند، جنجال و هیاهو درخصوص عدم تایید صلاحیت چهره های اصلاح طلب است. این در حالی است که رد صلاحیت عجیب برخی چهره های منتقد دولت اصلا در مطالبی از این دست در رسانه های معاند جایی ندارند! علت این رفتار متناقض و گزینشی، اهمیت رای آوری طیف اصلاح طلب برای غرب است.

اصلاح طلبان که در زمان مدیریت شان در دولت با فعالیت های حساسیت زای خود، امیدهای بسیاری را در داخل و خارج به ضربه زدن به نظام برانگیختند، اکنون بیشترین توجه را در رسانه های غربی از آن خود کرده اند. نه تنها اصلاح طلبان، بلکه حتی چهره هایی که به نوعی می توان آنها را حامی اصلاحات (و یا اصلاحات را حامی آنان!!) دانست از این قاعده مستثنا نیستند.

اشتباه بزرگ آنان در گذشته، عدم مرزبندی مشخص با اینگونه حمایت ها از سوی غرب بود. واضح است که اگر چهره های مورد توجه رسانه های غربی به زودی مرزبندی خود را با سیاست های ضد نظام اسلامی عنوان شده از سوی استکبار مشخص ننمایند، همانگونه که رهبر عظیم الشأن انقلاب فرمودند مورد بی اعتمادی ملت قرار خواهند گرفت.