شاید این دو روایت از سلوک امام در ماه مبارک رمضان، بدون کوچکترین توضیحی، گویای اختلاف عمیق موجود در بازنمایی چهره نورانی حضرت امام باشد.

روایت نخست روایتی است از امام، آنچنان که در ماه مبارک رمضان بوده است، با معنویت و مستحکم برای انجام اعمال عبادی این ماه؛ امامی که در ماه مبارک هر سه روز یک ختم قرآن داشته است و همه کارها را برای انجام عبادت تعطیل می کرده است،

و روایت دوم، یک بازنمایی است از امامی که می خواهند باشد، امامی که روزه نمی گرفته و در انجام واجبات و اعمال عبادی، سهل و آسان می گرفته است.

این قاعده را براحتی می توان به بسیاری دیگر از ساحات بازنمایی و تصویرسازی از امام برای آیندگان توسط آنهایی که مسئول حفظ و نشر آثار امام هستند تعمیم داد.

روایت رهبر انقلاب از ماه رمضان امام خمینی: گاهی که پس از پایان ماه رمضان، خدمت امام رضوان‌اللَّه تعالیعلیه میرسیدم، برایم محسوس بود که ایشان نورانی‌تر شده‌اند و حرف زدن و نگاه و اشاره و حرکت دست و اظهارنظرشان، با قبل از ماه رمضان فرق کرده است. دوره ماه رمضان، برای یک انسان مؤمن و والا، این‌طوری است. آن‌قدر به او و به قلب و باطنش، نورانیت میبخشد که انسان این را در مشاهده حضوری او حس میکند و از حرف‌زدنش میفهمد که نورانی‌تر شده است. بندگان خدا همین‌طورند. ما باید از این فرصت، خیلی استفاده کنیم.

روایت سید حسن خمینی از ماه رمضان امام : یادش به خیر، سحرهاى ماه مبارک رمضان، معمولا نماز صبح را به امامت حضرت امام مى‌خواندیم. من تازه به سن بلوغ رسیده بودم و روزه مى‌گرفتم. پدرم و امام روزه نمى‌گرفتند. امام بعد از سکته قلبى در سال ۱۳۵۸دیگر روزه نگرفتند و مرحوم حاج احمد آقا به سبب اینکه زخم معده داشتند، روزه نمی‌گرفتند.